H
ZΩΗ
ΤΡΑΒΑ ΤΗΝ ΑΝΗΦΟΡΑ..ΜΑ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΙΣΟΓΥΡΝΟΥΝ!!
Ολοκληρώνεται
ένας κύκλος εκπαιδευτικής ζωής και έχει έρθει η στιγμή να αποχαιρετήσω το
σχολείο που με φιλοξένησε για 23 χρόνια, το 10ο Δημοτικό Χανίων.
Ατενίζοντας τον χώρο αυτό, σαν να έχω μπροστά μου έναν πολύχρωμο και
πανέμορφο κήπο, με συγκίνηση βλέπω αναρίθμητα πρόσωπα μαθητών ,γονέων και
συναδέλφων, ακούω φωνές που ακούστηκαν σε αμέτρητες ώρες διδασκαλίας, εκδηλώσεων
και συνεργασίας και αισθάνομαι την ομορφιά και την αξία του λειτουργήματός μας.
Κάνοντας έναν απολογισμό νομίζω πως δεν υπάρχουν λόγια καλύτερα από τις λέξεις
του Αλεξανδρινού: Το ταξίδι διάρκεσε χρόνια πολλά, ο δρόμος ήταν
μακρύς, μα ο προορισμός ούτε μια στιγμή δε με γέλασε, γιατί ήταν γεμάτος με
περιπέτειες και γνώσεις. Ήταν ένα ταξίδι γεμάτο εμπειρίες, πρόοδο και δημιουργικότητα.
Αισθάνομαι υπερήφανη που υπήρξα κομμάτι της σχολικής κοινότητας του 10ου
Δημοτικού Σχολείου Χανίων(Του σχολείου της καρδιάς μου).
Θέλω μέσα από τη ψυχή μου, να
ευχαριστήσω όλους τους συνεργάτες μου (μικρούς και μεγάλους), για την
όμορφη συνύπαρξη που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια, για τα όνειρα που κάναμε, για
τις μάχες που δώσαμε, για τις νίκες μας και τις ήττες μας, για τις χαρές και
τις λύπες μας, για τα τραγούδια, τις πλάκες και τα γλέντια μας, για τα ταξίδια που
ζήσαμε ,για την αλληλοτροφοδότηση και για πόσα πολλά ακόμα…!!!!
Σε αυτή τη μεγάλη διαδρομή, αυτό που
έχει σημασία δεν είναι ό,τι αποκτήσαμε αλλά ό,τι οικοδομήσαμε. Όχι το τι
πήραμε, αλλά το τι δώσαμε. Σημασία δεν έχουν τόσο οι επιτυχίες μας και οι
διακρίσεις μας, αλλά ο χαρακτήρας μας, η προσφορά μας και η
αξιοπρέπειά μας.
Θέλω ιδιαίτερα να ευχαριστήσω όλο τo
Σύλλογο Διδασκόντων (τώρα πια παντοτινά φιλαράκια μου, οι άνθρωποι που θα μου
λείψουν από την καθημερινότητά μου αλλά ποτέ από την καρδιά μου) τις
Νηπιαγωγίνες (άξιες παιδαγωγούς και συνεργάτιδες ),όλο το βοηθητικό προσωπικό
του σχολείου(Κ. Μόρφω, κ. Βούλα, κ. Δέσποινα ,κ. Έλενα, κ. Τέλη). Όλους τους
γονείς και κηδεμόνες(τους άξιους συνοδοιπόρους μου και υποστηριχτές μου), τα
μέλη του Δ.Σ του ΚΥΤΤΑΡΟΥ Χαλέπας και ιδιαίτερα αυτούς που έδιναν νόημα και μια
διαφορετική νότα στη ζωή μου, τους αξιαγάπητους και λατρευτούς μαθητές και τις
μαθήτριες , όλων αυτών των χρόνων !!!!
Κλείνοντας θέλω να ξέρετε ότι με όλα
όσα έζησα στο 10ο Δημοτικό Σχολείο, (το δεύτερο σπίτι μου),
νοιώθω φεύγοντας η πιο πλούσια άνθρωπος στο κόσμο σε συναισθήματα και αυτά θα
με συντροφεύουν και θα με οδηγούν από εδώ και πέρα στη νέα μου πορεία
.Δεν έχουν αξία τα 3 εκατοστά λιγότερης βαθμολογίας που αποτυπώθηκαν σε ένα
χαρτί ,μέσα από μια τυπική συνέντευξη και που έγινε η αιτία να αποχωριστώ το
σχολείο( που φοίτησα σαν μαθήτρια, που υπηρέτησα σαν δασκάλα ,που το οργάνωσα
σαν διευθύντρια) ,αλλά οι δυνατές σχέσεις που οικοδομήθηκαν με πολλές γενιές
ανθρώπων. Φεύγω με ψηλά το κεφάλι ,τα εκατοντάδες δε μηνύματα συμπαράστασης των
συμπολιτών μου αυτές τις μέρες με κάνουν πιο δυνατή ,με ωθούν σε καινοτόμες
πράξεις, σε εθελοντικές δράσεις, σε αλληλέγγυες παρεμβάσεις και ας είναι τελικά
το ΄΄ΤΙΜΗΜΑ΄΄ ,τόσο ακριβό….
Από τον αγαπητό και αξιόλογο πρώην Διευθυντή
του 11ου Δημοτικού, που είμαι βέβαιη ότι βιώνει ανάλογα συναισθήματα
με μένα εξ’αιτίας της πολύχρονης ουσιαστικής και καταξιωμένης προσφοράς του στο
συγκεκριμένο σχολείο, ζητώ ταπεινά συγνώμη ( έγινα εγώ κατ’ ανάγκη η αιτία να το αποχωριστεί) με την ευχή ΄΄κάθε τέλος να είναι ένα νέο ξεκίνημα, μια ελπιδοφόρα αρχή
για όλους μας΄΄.
Τέλος στην αντικαταστάτριά μου εύχομαι
από καρδιάς καλή θητεία, ελπίζοντας να γευτεί στον ίδιο βαθμό τα συναισθήματα,
που εγώ αυτή τη στιγμή παίρνω μαζί μου σαν παρακαταθήκη, χαράζοντας τη νέα
πορεία της εκπαιδευτικής μου διαδρομής.
Με
εκτίμηση
Η Δασκάλα
Μαρία
Κληματσάκη
